نمایش درماندگی سیاسی!
سعید مدانلو

ﺁقای علی عبدالی کم مانده بود بگویند که علی جوادی جادو کرد و شیر دچار کسالت شد! اولاً جناب عبدالی بهتر است علت زوزه شغالها را از این بابت بدانند. شیر که دچار کسالت میشود، ﺁهوان نمیتوانند خوشحالیشان را پنهان کنند، شیر از شغالان ریزه خوار خود میخواهد که جورش را در ایام کسالت بکشند. این است که شغالها زوزه می کشند و اعلام وفاداری میکنند.

اگر صفحه ای را که عبدالی بنام ″کسالت شیر، زوزۀ شغالها″  ﺁراسته کرد پاسخ به نقدهای ما به ﺁنهاست، از جانب ما، جز این چه پاسخ دیگری شایستۀ نوشتۀ ایشان است؟ چرا شما نمیتوانید یک پاسخ سیاسی به نقد سیاسی بدهید؟ چه تان کم است؟ بقول مترجم ایرانی کتابهای داستایوسکی ″شما را چه می شود؟″

″اجنبی پرستان و نوکران بیگانه چشم ندارند که پیشرفتهای عظیم مملکت و حرکت تاریخی مردم بسوی تمدن بزرگ را ببینند و حالا که اوضاع حکومت کمی قاراشمیش شده این بیگانه پرستان به توطئه هایشان افزودند و مثل شغالان پشت مرزهای مقدس مملکت ایستاده و زوزه می کشند در حالی که بجز زوزه کشیدن هیچکاری دیگر ازشان ساخته نیست″

″انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی عظیم الشان قلبهای جهانیان را تسخیر کرد و همۀ مردم دنیا در ممکت خود خواستار انقلاب اسلامی شدند و ﺁوازۀ حرکت عظیم اسلامی اثناعشری مردم مسلمان و  امامشان برای همیشۀ مثل بوی عطر حرم حضرت معصومه تا درازنای تاریخ ماندگار خواهد بود و حالا که حکومت اسلام یک کمی بفهمی نفهمی زرتش غمسور شده، این اذنابِ کفر و ظلمات  و نوکران صیهونیسم جهانی که از اسلام ضربه خوردند، شب و روز نشسته اند و علیه دین مبین و ﺁیایه های خدا توطئه میکنند و مثل شغالان اموی زوزه می کشند″

دو پارگراف بالا یکی نمونه ادبیات رسانه های رسمی زمان شاه است که علیه مخالفین حکومت استبدادی او انتشار داده می شد و دیگری نمونه ادبیات رسمی رسانه های جمهوری اسلامی. نوشته عبدالی را با ﺁنها مقایسه کنید. واقعاً فکر میکنید چه اندازه با ﺁنها اختلاف نگارشی دارد؟ مقصود یکی دانستن ماهیت سیاسی حزب ″حکمتیست″ با حکومتهای شاه و خمینی نیست. سوال این است که چرا ادبیات سیاسی مدافعان ″خط رسمی″ حزبشان تا این اندازه به ﺁنها نزدیک است؟

ظاهراً شیر ایشان یک زمانی پنج تا پنج تا شکار میکرده و کسی را یارای هماوردی با او نبود، حالا که از کت و کول افتاده، کسی حق ندارد حرفی بزند که به ابهت و صلابت بی بدیلش خدشه ای وارد شود. عبدالی بجای اینکه برای دفاع از سیاستهای شکست خورده و به بن بست رسیدۀ ″خط رسمی″ حزبش این لاطائلات و شیطان لعین و رجیم سازی از منتقدین را سرهم کند، بهتر است لااقل بنشیند یکی از نقدهای ما را بی غرض و بدقت مطالعه کند بلکه علت کسالت شیرش را فهمید و فکری به حالش کرد.

این نوع ادبیات که مملو از غیض و تنفر نسبت به منتقدین است و امثال علی عبدالی ناگزیر ازبکار بردن ﺁن می شوند، هیچگونه هدفی به جز تابو و یا حرام نمودن هرگونه نقد سیاسی به مقدسات خود را دنبال نمی کند. این نمایش استصیال و درماندگی سیاسی است.

ظاهرا عبدالی ها این عقیده را دنبال ميکنند که برای بازار جماعت ″جدل ﺁنلاین″ در حزب اکس مسلم رقیب درست کنند. لابد فکر میکنند لیچارگویی به منتقدین سیاسی موثرترین راه درمان کسالت شیرشان است.                  

بیست و پنجم ژانویۀ ٢٠١٢